FESLEĞEN BESLEYEN ADAM

Korku, Tanrı’yı hatırlatırdı

fesleğense seni.

Güneş gibi doğarken her sabah

umut,

geceye inat özlemeler gelirdi aklıma.

Gece; karanlığın asaleti,

acının has aleti…

Gece çökmeden fesleğenim

kapardı gözlerini.

Gecenin mağduru o, mağruru

bendim.

Kim bilir, farkında olmadan

kaç  orduyu yendim.

Oysa ki savaş korku, seviş mutluluk…

Korku Tanrı’yı hatırlatırdı

fesleğense seni.

Sevda, Tanrı’yı unuttururdu

fesleğense seni.

Bulutlar maviydi, tıpkı gökyüzü gibi…

Simsiyah yağmurlar yağdı

nefret kokulu.

Yıldırım düşercesine saksıda yarıklar

şimşek çakarcasına hıçkırıklar.

Ben fesleğenimi gözyaşıyla besledim!

Isıttım umudumla, korudum kinimle;

ona şiirler okurdum, o konuşmazdı benimle.

Asıl özürlü bizdik:

Kördük, sağırdık, dilsizdik!

Sevdik…

Böylesine ölmek için öylesine sevmedik,

böylesine sevmek için öylesine öldük.

Sevda, Tanrı’yı unuttururdu

fesleğense seni.

…

Bleda YAMAN

GEÇ KALDIK

Geç kaldık.
Yaşarken de geç kaldık,
ölürken de.
Severken de öç aldık,
sevilirken de.

Geç kaldık.
Sokak kavgalarına,
ihtiraslı oyunlara ve
ertelenmiş ölüm randevularına.
Yerimiz dehlizin dibiydi.
Hayallerimiz koşuşturan
çocuklar gibiydi.
Düştüler, ağladılar ve
engel olamadık biz
geç kaldık!

Fırtınaya sebep
susmalara geç kaldık.
İyiliği suç bildik,
üstümüze suç aldık!
Yetişemedik sevda yüklü
trenlere, gemilere...
geç kaldık.

Uyuduk,
Gerçeği rüyada esrar ettik,
uyandık hayada ısrar ettik.
Geç kaldık.
Güneşli gündüzlere, ışıklı gecelere
süslü cümleler ve özlü hecelere
geç kaldık!

O gelmeden gitmelere,
o gitmeden gelmelere,
geç kaldık.
Hasreti saldık,
uçsuz bucaksız bozkırlara.
Denizlerde huzuru, göklerde sessizliği
bulmak için geç kaldık.
'Hoşgeldin'in kıymetini
elveda derlerken anladık,
geç kaldık.

Geç sevdik,
geç öldük,
geç kaldık...

Bleda YAMAN

BEN BABAMA BENZERİM

Yarım kalan sevdan,
yarıda kalan kavgan ve
yarılan düşlerin
bana mirastır!
Ne avuntu ne de boşluk;
bu bir ihtirastır.

Gözlerim merhametini arar,
yüreğim acını.
Koklayıp bir tutam saçını
sonsuza dek özlerim seni!
Hayallerimde ellerini öperim
gerçekte olduğu gibi.

Senden korkmak seni sevmektir,
bilirim...
Tebessümün ışık olur, yolumu
bulurum...
Babam! İlk limanım.
Döner dolaşır, deryaları
bölerim, sana gelirim...

Seneler geçer,
yıldızlar sevgin gibi parlak kalır.
Çocuğum olur, adını senden alır!
Derim ki "Ona benze!"
Ben babama benzemek isterim
ve ben babama benzerim!

Senin gibi yürümek, senin gibi koşmak...
Senin gibi düşünüp, senin gibi konuşmak...
İsterim.
Ben babama benzemek isterim
ve ben babama benzerim!

Sevdanı sırtıma yükleyince,
kavganı bir gün aklayınca
ve düşlerini sır gibi saklayınca
ben sana benzerim,
ben babama benzerim...

Bleda YAMAN

KAÇ BAKALIM

Günlerden cumartesi,
Bir şiir yazıyorum.
Bu rüzgarın şarkısı,
biraz sesi
aç bakalım.

Okşar ruhunu nağmeler,
seversin belki.
Bak!Şiir çeşmesi.
Akar berrak kelimeler,
iç bakalım.

Düşlerinde çiçek bahçesi
mis kokar, temiz kokar.
papatyalar, güller, sümbüller...
Senindir bir tanesi
seç bakalım.

Gül mü çıktı bahtına?
Yoksa papatyayı seçtin demek?
Kraliçesin artık.
Durup duran tahtına
geç bakalım.

Bu gönlümün ülkesi
sense kraliçe.
Derman sende, ferman sende.
Binlerce ümit kesesi
saç bakalım.

Bir deliyi güdemezsen,
üzül, kahrol, çıkar tacını.
Gönül bu, zor ülke
idare edemezsen
kaç bakalım.

Bleda YAMAN

ANKARA

Buluşturup hayallerini mateminle 
kendini kaldırımlara 
vurduğun o vakit, anlarsın...

Kavgaya tutuştuğunda siteminle
soğuktan değil yalnızlıktan üşürsün.
Bir lahza düşünürsün;
sevmekle ölmez nefer!
Sevdiysen bir sefer, yaşarsın...

Aklına düştüğünde cebindeki sigaran
hiç bitmeyekmiş gibi yakarsın
ve tezahürüne puslu sokak ışıklarının,
aval aval bakarsın...

Buluşturup hayallerini mateminle
kendini kaldırımlara
vurduğun o vakit, anlarsın...
Yalnızlık, kabuk bağlamaz
bir yaradır!
soğuk hatırlatır sana:
burası Ankara'dır...

Bleda YAMAN

KAVGA

Ne durursun?
Kuşanıp cesareti
kurşun geçirmez zırhıyla,
alnı çatından esareti
vurmanın tam sırası!

Ne durursun?
Nefsin uyurken yatağında,
hunharca ve çırılçıplak.
Bir çadır gönül otağında
kurmanın tam sırası!

Ne durursun?
Yakalayıp hasmı çarşısında
mukaddes kavgan için,
bir kale gibi karşısında
durmanın tam sırası!

Ne durursun?
Bu kavga sonun değil
başındır!
Hürriyet senin su, ekmek,
aşındır!

Bleda YAMAN

KADIN

Topraktır kadın!

En güzel çiçekler de onda biter,
en zehirli otlar da...
Gözler buluttur onun için
gözyaşı yağmur!
Yağmazsa yağmur toprak kurur.
Topraktır kadın!
Çok ağlarsan üstüne
çamur olur...

Bleda YAMAN