Dolandım hasretin nice şehrini,
Vuslat durağından geçemedim ben.
Tattım aşkın onca tatlı zehrini,
Yâr elinden bir mey içemedim ben.
Ruhumu tasayla, gamla örmüşüm;
Feleğin avcunda çok şey görmüşüm,
Meğer ki yalnızca bakan körmüşüm,
Yazgının rengini seçemedim ben.
Halimi görünce dost sorup durdu,
Dedim; hayat beni iyice yordu...
Yok edip içimi kemiren kurdu,
Çevreme umutlar saçamadım ben.
Sensizliğimi hor görüp yerdiler,
Hasımlar murada bir bir erdiler.
Nice anahtarı tutup verdiler,
Gönül kapısını açamadım ben.
Şiire sığındım, kaçtım, saklandım;
Senin yokluğunla her gün yoklandım!
Çaresiz sineme doğru oklandım,
Çünkü gözlerinden kaçamadım ben!
Ne menem mevsimdir hicran kış gibi!
Her anı buz tutan sonsuz düş gibi...
Gökleri delen bir özgür kuş gibi,
Maveradan sana uçamadım ben.
Yar seni beklemez uzak, dediler;
Hele sevda için tuzak dediler!
Git bu diyarlardan yazık, dediler;
Bozkır otağından göçemedim ben.
Eline değmeden çiçekler soldu,
Yürek dayanmadı vadesi doldu.
Duyacaksın elbet: "Bir mazi öldü!"
Aşk kefenine boy biçemedim ben...
Bleda YAMAN | 2011
