Sözümle bağrında yangın çıkarıp
Nükseden ağrıyı unutsan keşke.
Belki kadim günah belki de ayıp,
Maziye çağrıyı unutsan keşke.
İnci giryelerin içime akar,
Taşarken genzimi yakar ha yakar.
Seven sevdiğine böyle mi bakar?
Gördüğün sanrıyı unutsan keşke.
Perçinleştirirken kalpleri kader,
‘Yarından öteyi düşünmeyin,’ der.
Düşmeden şu yardan ellerini ver,
Ayrıyı gayrıyı unutsan keşke.
İsmail BAŞAR ve Burhan Eren ABAY'a...
Sarsılmaz imanı sarsanı tanı,
Bilgiyi saklayan şarlatan belli!
Ya hayaller kaldı ya üç beş anı,
Arsızca yalanı parlatan belli!
Kaç zaman ciğerin yandı kim bilir,
Dilin kaç ölüyü andı kim bilir...
Gönlün kaç vaade kandı kim bilir,
İçinde ateşi harlatan belli!
Mazinde kutlu iz atinde meçhul,
Olmazsın kimseye ne köle ne kul.
Kapandı arifi büyüten okul,
Yerini yurdunu darlatan belli!
Hep bekler durursun bir Börte Çine,
Kursağında hazır yumruklar yine.
On asırlık girdap çeker içine,
Nefesini kesip terleten belli!
O temiz çehreni göster doğaya,
Toprağa, ormana, güneşe ve aya.
Dönüşme öfkenle kızgın boğaya,
Denizi ve göğü kirleten belli!
Bleda YAMAN
