KAÇ BAKALIM

Günlerden cumartesi,
Bir şiir yazıyorum.
Bu rüzgarın şarkısı,
biraz sesi
aç bakalım.

Okşar ruhunu nağmeler,
seversin belki.
Bak!Şiir çeşmesi.
Akar berrak kelimeler,
iç bakalım.

Düşlerinde çiçek bahçesi
mis kokar, temiz kokar.
papatyalar, güller, sümbüller...
Senindir bir tanesi
seç bakalım.

Gül mü çıktı bahtına?
Yoksa papatyayı seçtin demek?
Kraliçesin artık.
Durup duran tahtına
geç bakalım.

Bu gönlümün ülkesi
sense kraliçe.
Derman sende, ferman sende.
Binlerce ümit kesesi
saç bakalım.

Bir deliyi güdemezsen,
üzül, kahrol, çıkar tacını.
Gönül bu, zor ülke
idare edemezsen
kaç bakalım.

Bleda YAMAN

ANKARA

Buluşturup hayallerini mateminle 
kendini kaldırımlara 
vurduğun o vakit, anlarsın...

Kavgaya tutuştuğunda siteminle
soğuktan değil yalnızlıktan üşürsün.
Bir lahza düşünürsün;
sevmekle ölmez nefer!
Sevdiysen bir sefer, yaşarsın...

Aklına düştüğünde cebindeki sigaran
hiç bitmeyekmiş gibi yakarsın
ve tezahürüne puslu sokak ışıklarının,
aval aval bakarsın...

Buluşturup hayallerini mateminle
kendini kaldırımlara
vurduğun o vakit, anlarsın...
Yalnızlık, kabuk bağlamaz
bir yaradır!
soğuk hatırlatır sana:
burası Ankara'dır...

Bleda YAMAN

KAVGA

Ne durursun?
Kuşanıp cesareti
kurşun geçirmez zırhıyla,
alnı çatından esareti
vurmanın tam sırası!

Ne durursun?
Nefsin uyurken yatağında,
hunharca ve çırılçıplak.
Bir çadır gönül otağında
kurmanın tam sırası!

Ne durursun?
Yakalayıp hasmı çarşısında
mukaddes kavgan için,
bir kale gibi karşısında
durmanın tam sırası!

Ne durursun?
Bu kavga sonun değil
başındır!
Hürriyet senin su, ekmek,
aşındır!

Bleda YAMAN