Senden vazgeçiyorum,
son aşk şiirini içip sızıyorum.
Kendime kızıyorum...
Güneşli baharları,
henüz açan nergisleri
eziyorum!
Hüznün rozetini 'elveda'
diye şiire takıyorum.
Bir tuhafım, bir başkayım
bir başka ruha akıyorum...
Gökyüzündeyim,
kocaman yeryüzünde seni arıyor
sana bakıyorum.
Görme beni, duyma, sevme beni!
Zoru yaşıyor, kolayı seçiyorum
senden vazgeçiyorum!
Senden vazgeçiyorum,
ışıklı geceler yok artık
ve karanlık sabahlar...
Kaderime yapışan 'ah'lar,
çaresiz feryatlar, eyvahlar!
Ölüyorum, kalabalıklaşıyor
namazgâhlar.
Ne gidiyorum, ne kalıyorum
ve bir fecir vakti huysuzlaşıyor
hülyaya dalıyorum.
Senin olmadığın ülkeler düşlüyor
senin olmadığın öyküler yazıyorum.
Sonsuzluğa giden tren varsa
o treni bekliyorum...
Beklerken yağmur yağsa,
bulutlar dalga geçse.
Seni düşlerde öldürmek bile güçse
senden vazgeçmiyorum,
vazgeçmiş gibi yapıyorum...
Bleda YAMAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder