Yüreğim karanlık incisiz kabuk,
Seni hangi ayyar çaldı Mahbube?
Muhayyel ölüler pes etmez çabuk,
Seni hangi ağyar aldı Mahbube?
Şimdi yıkık dökük bu puslu şehir,
Ne ben o denizim ne sen o nehir...
Dudağ’ma bûseyle çaldığın zehir
Şerbetti, şekerdi, baldı Mahbube.
Sensiz her gün azap, her gece uzun;
Biz ki timsaliyiz ateşle buzun!
Mis bahçe dururken, toprağın tozun
-Ansızın- bağrına saldı Mahbube.
Tam o narlı eli tutacağım an
Gururu, öfkeyi yutacağım an
Şanına şiirler katacağım an
Veda uykusuna daldı Mahbube.
Eridi kemiğim, çürüdü etim...
Âşıkça göründü teslimiyetim!
Dolunayım öksüz, nergisler yetim,
Yollarım ışıksız kaldı Mahbube!
Bleda YAMAN | Dikmen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder