KAĞITTAN KUŞ YAPAN KIZ

Kuytulardan cennete uzanıyordu
gözleri üzerinde kaşları.
En ıssız ormanlar aydınlandı,
kuşlar öttü, çiçekler yandı.
Sayfalardan boşluğa uzanıyordu.
Bir varmış, hep varmış gibiydi.
Elleriyle söndüremeyeceği yangın
bilmez tahayyülüm.
Her dokunuştan geriye kalan külüm,
kağıt ölüm, kuş ölüm, şiir ölüm...
Yerden göğe uzanıyordu
kuşlar üzerinde kanatları.
Pembeleşen özgürlük, beyazlaşan mutluluk!
Bin diyarı görmüş gibiyim bin diyarı
pembe kuş kanadında.
Sonsuz şiir saklıdır adında, söyleyemem...
Kuytulardan cennete uzanıyordu
masumiyeti.
Üşüyordum, titreyerek yazdığım şiirleri
gözlerinde yakıyordum.
Bakıyordum.
Boşluğa değil hoşluğa
bakıyordum...

Bleda YAMAN